Bir imparator ve karınca…
On dördüncü yüzyıldı… İhtişamlı, cesaretli ve büyük İmparator Timur’un Ordusu, Asya’da güçlü bir düşmanın bozgununa uğruyordu.
Timur dağılmıştı. Büyük bir İmparatorluğun lideriydi. Büyük düşünen ve bunu gerçekleştiren bir lider…
Timur dağılmıştı. Büyük bir İmparatorluğun lideriydi. Büyük düşünen ve bunu gerçekleştiren bir lider…
Fakat düşman karşısında dağılıyordu. Hem ordusu hem de kendisi…
Düşman çekilirken o da terk edilmiş, yıkık dökük bir ahırın içerisindeydi. Ümitsiz bir şekilde yatıyordu. Uyku tutmuyordu fakat aklına bir şey de gelmiyordu.
Büyük bir İmparator umutsuz bir şekilde, ölüyordu…
Sonra bir karınca gördü. Onu seyretmeye koyuldu. Merakla seyrediyordu. Çünkü bu karınca boyundan kat kat büyük bir buğdayı duvarın üzerinden geçirmeye çalışıyordu. Karınca sürekli deniyordu. Tam 69 kez başaramadı. Timur hala izliyordu. Karınca sonunda, 70. denemesinde buğdayı duvarın arkasına taşıdı…
Timur birden ayağa kalktı. Durmamalıydı! Bir şey olmuyorsa hiç olmayacak anlamına gelmezdi. Ayrıca büyük bir lider ve imparatordu. Hemen yenilemezdi!
Ve düşmanın üzerine gitti. Sonunda da kazandı!
Tarihe de Timur ismi altın harflerle yazıldı!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder